Er Guð til ?

Fékk  þessa góðu grein frá Saudi Arabíu í tölvupósti. Læt hana flakka á ensku.

This is one of the best explanations of

why God allows pain and suffering that I have seen...

A man went to a barbershop to have

his hair cut and his beard trimmed.

As the barber began to work,

they began to have a good conversation.

They talked about so many things and various subjects.

When they eventually touched on the subject of God,the barber said: 'I don't believe that God exists.'

'Why do you say that?' asked the customer. 'Well, you just have to go out in the streetto realize that God doesn't exist. Tell me, if God exists, would there be so many sick people?

Would there be abandoned children?

If God existed, there would be neither suffering nor pain.

I can't imagine a loving God who would allow all of these things.'

The customer thought for a moment, but didn't respond because he didn't want to start an argument.  The barber finished his job and the customer left the shop.

Just after he left the barbershop, he saw a man in the street withlong, stringy, dirty hair and an untrimmed beard.

He looked dirty and unkempt. The customer turned back and entered the barber shop again and he said to the barber:

'You know what? Barbers do not exist.'

'How can you say that?' asked the surprised barber.

'I am here, and I am a barber. And I just worked on you!'

'No!' the customer exclaimed. 'Barbers don't exist because

if they did, there would be no people with dirty long hair and

untrimmed beards, like that man outside.'

'Ah, but barbers DO exist! That's what happens when people do not come to me.'

'Exactly!' affirmed the customer. 'That's the point! God, too, DOES exist!

That's what happens when people do not go to Him and don't look to Him

for help.

That's why there's so much pain and suffering in the world.'

BE BLESSED & BE A BLESSING TO OTHERS !!!!!!!

 

 

Express yourself instantly with

Umburðarlyndisfasisminn

 

 

 

Var með stuttan þátt í útvarpi um þetta efni og ætla hér að reyna kom þeim hugsunum til skila.

Fyrirsögnin - Umburðarlyndisfasismi- eru ummæli sem voru viðhöfð um frumvarp menntamálaráðherra varðandi kristið siðgæði í skólum. Reyndar voru umrædd umæli eitthvað á þessa leið: "því Björn var ekki beðinn álits áður en kaþólska blondínan í menntamálaráðuneytinu ákvað að keyra "umburðarlyndisfasismann" í gegnum þingið. Auðvitað er sú umræða ekki búin og mér finnst ekkert ólíklegt að menn......."

Hér er verið að vitna í utandagskrárumræður á alþingi.

En snúum okkur að hugtakinu : " Umburðalyndisfasismi "Hverju er verið að lýsa ?  Orðið samanstendur af tveimur andstæðum hugtökum, umburðalyndi og fasismi.

Umburðarlyndi, myndi ég skilgreina: Eitthvað sem ég er ekki sammála en ég umber, hef samt sem áður frelsi til að segja mitt álit.

Fasismi lýsir hins vegar:  Einræði, harðstjórn, andsósíalísk stjórnmálahreyfing, er stefnir að vopnaðri kúgun ríkisvalds ( með her eða lögreglu) á almenningi.  

Hvað tákna þá þessi tvö orð þegar þau koma saman í eina sæng ?  Jú, eins og ég skil það þá er verið að neyða fólk til að umbera eitthvað sem það vill ekki umbera. Stundum kallað skoðanabæling, ég hef ekki lengur rétt til að tjá mína skoðun, án þess að það veki reiði eða ofsafengin viðbrögð.

Gott dæmi um þetta er umræðan um samkynhneigð, sem hefur tekið 180 gráðu beygju á s.l. 30 árum. Ef einhver sagðist samkynhneigður fyrir 30 árum eða talaði um að þetta væri eðlilegur lífsmáti, þá kallaði það á viðbrögð í samfélaginu, oft ofsafengin.

Í dag hins vegar ef einhver segir að þetta sé óeðlilegur lífsmáti, þá kallar það á samskonar viðbrögð. Þ. e. Mér er tjáð að það sé skoðun sem eigi ekki að líða í nútímasamfélagi.

Bjuggum reyndar í nútímasamfélagi fyrir 30 árum líka. Það er nú bara þannig á hverjum tíma. Þess vegna hef ég aldrei meðtekið tíma sem siðferðismælikvarða eða mælikvarða fyrir rétt eða rangt.

Nú er tillaga um að kalla kristið siðgæði einhverju öðru nafni, af því að einhver getur ekki þolað eitthvað sem kennt er við Krist. Ráðherra segist vilja kristin gildi og siðferði, en það má bara ekki heita svo.

Ég segi, að ef eitthvað má ekki heita réttu nafni, þá er eitthvað mikið að. Ef samfélagið heimtar það einn góðan veðurdag að ég kalli konu mína, eitthvað annað en konu, þótt hún sé kona og við ætlum að kenna það áfram .... er ekki eitthvað sjúkt hér á bak við.

Jú, við köllum það umburðalyndisfasisma, þegar fólk lætur undan annarlegum þrýstingi.

Ég spyr, hvaða umburðalyndi er þetta og fyrir hvern, hver er það sem þrýstir á ?

 Samkvæmt svari menntamálaráðherra :  "Eru þessar breytingar gerðar að höfðu samráði við Kennaraháskóla Íslands, Háskóla Íslands, umboðsmann barna, þjóðkirkjuna og Alþjóðahús. Framangreind hugtök endurspegla inntak kristilegs siðgæðis og þau grunngildi sem íslenskt þjóðfélag byggist á. Ekki er verið að hverfa frá því að starfshættir skóla skuli mótast af kristnum grunngildum samfélagsins og áfram verður lögð áhersla á kennslu í námsgreininni kristin fræði, siðfræði og trúarbragðafræði. "

Ég tel að það sé vá fyrir dyrum þegar löggjafinn ætlar að meina okkur að kalla hlutina sínum réttu nöfnum. Það minnir óneitanlega á "fasisma"