Annað bréf frá fanga

 

Hef verið að hugleiða undanfarið rök þeirra sem segja að Guð sé ekki til. Einnig þessa undarlegu þörf þeirra að tjá sig um persónu sem ekki er til. Margir þeirra eru að velta sér upp úr textum Gamla testamentisins, og þykjast sjá þar að þessi persóna sem ekki er til, sé býsna vondur og illskeyttur.

Ég verð að segja að oft á tíðum frá mannlegu vestrænu sjónarhorni, þá virðist að þessir menn gætu haft eitthvað til síns máls.

En verður eilífðin útskýrð með rökum. Varð maðurinn bara til af sjálfu sér. Hættir hann þá að verða til einhvern daginn ? Er Ísrael ekki á þeim stað í dag sem ritningarnar sögðu fyrir um. Og er ekki saga Ísraels sönnun þess að það er til lifandi Guð ?  Er það bara tilviljun að dagatal okkar miðast við Krist ?

Enginn Guð fyrir mig, er sama og engin skynsemi. Í einum sálmi segir : Heimskingin segir, enginn Guð.

Vandinn er sá, að menn finna ekki og sjá ekki Guð í gegnum rökhugsun. Það þarf trú.

Síðast en ekki síst þegar ég sé harðsvíraða glæpamenn breytast og verða ljúfir sem lömb og vilja bara láta gott af sér leiða, er það allt saman ímyndun ?

Getur þá ímyndunarveiki læknað fólk af illsku, eigulyfjaneyslu o.s.frv. ??

Ég ætla að birta hér á eftir hluta úr öðru bréfi sem ég fékk frá fanga á Litla Hrauni.

Þessi maður uppörvar alla sem hann heimsækja með einlægri trú sinni og lífsgleði. Hann tjáði mér þegar ég heimsótti hann síðast að hann vildi ekki skipta aftur á óttanum og gleðinni sem hann hefði eignast fyrir trúna á Jesú Krist.

 

Annað bréf frá fanga.

 

Gunnar Jóhann trúboði Jesú Krists á Litla Hrauni heilsar öllum trúsystkynum  sínum í Hvítasunnukirkjunni í Keflavík. Megi hinn eini og sanni Guð og Drottinn Jesús Kristur ljúka upp flóðgáttum himins og hella yfir ykkur óþrjótandi blessunum í Jesú nafni amen.

Ég verð að vera hreinskilinn og segja ykkur hvað ég sakna þess að vera með ykkur, það varð mér  mesta gæfa að fá að tilheyra kirkjunni ykkar í Keflavík og ég er þakklátur Jesú fyrir að hafa leitt mig inn til ykkar. Það bjargaði lífi mínu frá glötun  að kynnast Jesú Kristi. Dýrð sé Guði fyrir það að í dag á ég fullkomið líf þótt ég sé lokaður inni í fangelsi.

Jesús er svo yndislegur að ég bara fyllist gleði þegar ég hugsa um hvað hann er búinn að gera fyrir mig. Ég er búinn að eyða helming ævi minnar í óreglu, stjórnast af ótta og gremju út í allt og alla, er búinn að fremja ljóta glæpi og á ekkert skilið nema að vera lokaður inni að eilífu. En nei, nei Hann leysti mig undan óreglu, fjarlægði óttann, gremjuna og breytti mér úr því að vilja vera glæpamaður í að vilja elska náungann og þjóna öllum þeim sem eru á sama stað og áeg var á. Jesús sýndi mér að Hann er vegurinn, sannleikurinn og lífið. Páll talar einmitt um þetta í bréfi sínu til Títusar.

Títusarbréfið 3:3-6.

Því þeir voru tímarnir, að vér vorum einnig óskynsamir, óhlýðnir, villuráfandi, í ánauð hvers konar fýsna og lostasemda. Vér ólum aldur vorn í illsku og öfund, vorum andstyggilegir, hötuðum hver annan. En er gæska Guðs og frelsara vor birtist og elska hans til mannanna, þá frelsaði hann oss, ekki vegna réttlætisverkanna, sem vér höfðum unnið, heldur samkvæmt miskunn sinni í þeirri laug, þar sem vér endurfæðumst og heilagur andi gjörir oss nýja.

Ég get vitnað um það að frá því að ég opnaði dyrnar fyrir Jesú inn líf mitt að gamla lífið mitt varð að ENGU, og að nýtt líf fékk ég að gjöf frá Honum, líf í fullri gnægð og það verður bara stórkostlegra með hverjum deginum sem líður.

Bréfið er talsvert lengra, og talar Gunnar þar um trúarvakningu á Litla Hrauni og segir frá bænastundum þar sem meðfangar hans sögðu, " Vá, takk Jesú" þegar þeir upplifðu nærveru og kraft Guðs inni í fangaklefanum.  Ímyndun ?  Ég held að þessir drengir kæri sig kollótta um hvað aðrir halda, þeir hafa eignast tilgang í lífinu, og fengið að reyna að það er hægt að vera frjáls í fangelsi.