Smá hjartnæm jólasaga.

 

 Fékk þessa sögu í tölvupósti.

Síðasta dag fyrir jól flýtti ég mér í stórmarkaðinn til að kaupa gjafirnar
sem ég komst ekki yfir að kaupa fyrr. Þegar ég sá allt fólkið þar, byrjaði
ég að kvarta í hljóði "Þetta á eftir að taka heila eilífð og ég á enn eftir
að fara á svo marga staði". Jólin eru alltaf að verða meira og meira
pirrandi með hverju árinu. Ég vildi að ég gæti bara lagst niður og farið að
sofa og vaknað svo eftir jólin.

Allavegana, ég kom mér í leikfangadeildina og þar fór ég að skoða
verðin,hugsandi hvort að börn leiki sér eitthvað með svona dýr leikföng.
Eftir smá tíma af leikfangaskoði þá tók ég eftir litlum strák um 5 ára, sem
hélt á dúkku upp við brjóstið sitt. Hann strauk hárið á dúkkunni og virtist
svo sorgmæddur. Svo snéri litli strákurinn sér að eldri konu sem var við
hliðina á honum "amma, ertu viss um að ég hafi ekki nógu mikla peninga?"
Gamla konan svaraði "þú veist að þú átt ekki nóg til að kaupa dúkkuna
elskan mín" Svo bað hún hann um að bíða í 5 mínútur eftir sér á meðan hún
skoðaði sig um.Hún fór fljótlega. Litli strákurinn hélt ennþá á dúkkunni í
hendinni. Ég labbaði til hans og spurði hann hverjum hann ætlaði að gefa
dúkkuna. "Þetta er dúkkan sem systir mín elskaði mest og langaði svo mikið
í fyrir jólin. Hún var svo viss um að jólasveinninn myndi gefa sér hana. Ég
sagði honum að kannski eigi jólasveinninn eftir að koma með dúkkuna til
hennar, og að hann þyrfti ekki að hafa áhyggjur. En hann sagði við mig
sorgmæddur "Nei, jólasveinninn getur ekki gefið henni dúkkuna þar sem hún
er núna. Ég verð að gefa mömmu dúkkuna svo að hún geti gefið henni hana
þegar hún fer þangað".

Augun hans voru svo sorgmædd meðan hann sagði þetta. Systir mín er farin
til þess að vera með Guð. Pabbi segir að mamma sé líka að fara til Guðs
mjög fljótlega, og ég hélt að hún gæti farið með dúkkuna fyrir mig og gefið
systur minni hana". Hjartað mitt stoppaði næstum því. Litli strákurinn leit
upp til mín og sagði "Ég sagði pabba að segja mömmu að fara ekki alveg
strax.

Ég bað hann um að bíða þangað til að ég kæmi heim úr búðinni" Svo sýndi
hann mér fallega mynd af honum þar sem hann var hlægjandi. "Ég vil líka að
mamma taki þessa mynd með sér svo að hún gleymi mér aldrei" "Ég elska mömmu
mína og ég vildi óska að hún þyrfti ekki að fara, en pabbi segir að hún
verði að fara til að vera hjá litlu systur minni". Svo leit hann aftur á
dúkkuna með sorgmæddum augum, mjög hljóðlátur. Ég teigði mig hljóðlega í
veskið mitt og tók smá pening upp og sagði við strákinn "en ef við athugum
aftur í vasan til að tékka hvort að þú eigir nógan pening?" Allt í lagi
sagði strákurinn "ég vona að ég eigi nóg"Ég bætti smá af mínum peningum við
án þess að hann tæki eftir því og við byrjuðum að telja. Það var nógur
peningur fyrir dúkkunni, og meira að segja smá afgangur.
Litli strákurinn sagði "Takk Guð fyrir að gefa mér nógan pening. Svo leit
hann á mig og sagði " Í gær áður en ég fór að sofa þá bað ég Guð um að vera
viss um að ég hafi nógan pening til þess að geta keypt dúkkuna handa systur
minni. Hann heyrði til mín" Mig langaði líka að eiga nógan pening til að
kaupa hvíta rós handa mömmu, en ég þorði ekki að biðja Guð um of mikið, en
hann gaf mér nóg til að kaupa rósina líka". Sko mamma elskar hvíta rós".
Nokkrum mínútum seinna kom gamla konan og sótti strákinn. Ég kláraði að
versla með allt öðru hugarfari ég gat ekki hætt að hugsa um litla strákinn.
Svo mundi ég eftir frétt í blaðinu fyrir 2 dögum síðan "maður keyrði
drukkinn og klessti á bíl þar sem ung kona og lítil stelpa voru í. Litla
stelpan dó samstundis en mamman var í dái" Fjölskyldan varð að ákveða hvort
það ætti að setja hana í öndunarvél eða ekki, af því að unga konan myndi
ekki vakna úr dáinu.Var þetta fjölskylda litla stráksins?Tveim dögum eftir
að ég hitti litla strákinn, las ég í blaðinu að unga konan hafi dáið. Ég
gat ekki hamið mig og fór út í blómabúð og keypti búnt af hvítum rósum og
fór upp í líkhús þar sem fólk gat séð konuna og óskað sér í seinasta skipti
áður en hún væri jörðuð. Hún var þarna í kjól, haldandi á fallegri hvítri
rós með myndinni af litla stráknum og dúkkuna á brjóstinu.Ég fór grátandi
og fannst líf mitt hafa breyst til eilífðar. Ástin sem þessi litli strákur
hafði til mömmu sinnar og systur, er enn þann dag í dag, erfitt að ímynda
sér. Og í einni svipan tekur drukkinn maður þetta allt frá honum. Núna
hefur þú 2 kosti:1) Sendu þessi skilaboð til allra sem þú þekkir.2) Eða
hentu þessu og láttu sem þetta hafi ekki snert hjartað þitt.
Ef þú sendir þessi skilaboð, þá kannski hindrar þú einhvern í því að keyra
drukkinn.Kær kveðja

Athugasemdir

[Ingibjörg, 21.12.2007 kl. 21:45]

[Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 22.12.2007 kl. 01:12]

Góð færsla.

[Sigurður Þórðarson, 23.12.2007 kl. 02:58]

Takk fyrir góða sögu.  Umhugsunarefni á leið í draumaheima.

 Gleðileg jól 

[Edda Agnarsdóttir, 25.12.2007 kl. 15:07]

Gleðileg jól Kristinn minn og gæfuríkt komandi ár. Kær kveðja til fjölskyldu þinnar.

Takk fyrir kveðjuna á mínu bloggi og söguna hér í færslunni þinni.